Σε κλίμα ιδιαίτερης χαράς και εκκλησιαστικής λαμπρότητας, τελέστηκε σήμερα 24 Σεπτεμβρίου 2016, εν πληθούση Εκκλησία, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Δελβινακίου, η εις Πρεσβύτερον χειροτονία του π. Γερασίμου Μπούμπα, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέα.
Στην προσφωνησή του, ο νεοχειροτονηθείς Πρεσβύτερος απευθυνόμενος προς τον Επίσκοπο, ευχαρίστησε τον Θεό, ο Οποίος – όπως χαρακτηριστικά σημείωσε – τον αξίωσε της τιμής της Ιερωσύνης, εκπληρώνοντας έτσι ένα παιδικό του πόθο. Ευχαρίστησε δια πολλών τον Σεβασμιώτατο για την πατρική αγάπη με την οποία τον περιβάλλει, από την πρώτη κιόλας στιγμή της γνωριμίας τους. Τόνισε την συμβουλή που έλαβε από τον Πνευματικό του - Αρχιμανδρίτη Αρσένιο Μολυβδοσκεπαστινό – να κάνει υπακοή στον Επίσκοπο, ο οποίος είναι «εις τόπον και τύπον Χριστού». Ευχαρίστησε επίσης τον Ηγούμενο και την αδελφότητας της Ιεράς Μονής Μολυβδοσκεπάστης, με την οποία ο π. Γεράσιμος συνδέεται πνευματικά, τους γονείς, τη σύζυγό του καθώς και τα δυο τους παιδάκια.
Στην αντιφώνησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέας, αφού εξήρε την απόφαση που π. Γερασίμου να υπηρετήσει το Ιερό Θυσιαστήριο, του τόνισε την ανάγκη για συνεχή εφαρμογή του θελήματος του Θεού στη ζωή του. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε δεν φτάνει η τέλεση των Ιερών Μυστηρίων, το κήρυγμα και γενικότερα η κάθε ιεροπραξία για να σωθεί ένας Ιερέας. Το μείζον είναι μαζί με τα Ιερατικά του καθήκοντα να εφαρμόζει το θέλημα του Θεού σε ολόκληρη τη ζωή του.
Και το θέλημα του Θεού είναι καταγεγραμμένο στο Ιερό Ευαγγέλιο, την Αγία Γραφή, την οποία πρέπει αδιαλείπτως να μελετά. Σταχυολογώντας ορισμένα σημεία της Αγίας Γραφής, ο Σεβασμιώτατος τόνισε στον νέο Πρεσβύτερο τα ακόλουθα επτά σημεία:
1) Ο Ιερέας θα πρέπει να είναι το άλας της γης. «Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς» (Μτθ. ε΄, 13). Αυτός που με τη ζωή του θα γίνεται το παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους γύρω του, αλλά και αυτός που με την παρουσία του θα δοξάζει το όνομα του Χριστού.
2) Ο Ιερέας θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την αρετή της ταπεινοφροσύνης. «… Ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν» (Μρκ. ι΄44-45). Η Ταπείνωση αυτή, είναι ο «μαγνήτης» που ελκύει τη χάρη του Θεού και ό άνθρωπος πλουτίζεται από αρετές.
3) Οφείλει ο Ιερέας να δεικνύει αγάπη με τους συμπρεσβυτέρους του. Και οι Ιερείς, ως άνθρωποι, πολλές φορές εμπλέκονται σε αντιδικίες και πίπτουν στις αδυναμίες τους. Θα πρέπει λοιπόν κάθε ένας να ελέγχει τον εαυτό του. Να έχει το «γνώθι σαυτόν», ώστε να επισκοπεί τις δικές του αδυναμίες και να αγωνίζεται να τις διορθώσει, και έτσι να μην στέκεται στις αδυναμίες του άλλου και να έρχεται σε αντιπαλότητα. Με τον τρόπο αυτό η καρδιά απαλλάσσεται από τις αδυναμίες και ο άνθρωπος λατρεύει τον Θεό «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» (πρβλ Ιωαν. δ΄ 23).
4) Προσοχή στον πλούτο και τη φιλαργυρία. Θα πρέπει ο Ιερέας να μην είναι φιλάργυρος. Να έχει κατά νου τον λόγο του Απ. Παύλου «ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς» (Α Τιμ. στ΄ 10). Να απέχει λοιπόν, κάλεσε ο Σεβασμιώτατος τον νέο Ιερέα, από τα λεγόμενα «τυχερά». Και σε περιπτώσεις που η επιμονή τον ανθρώπων τον «αναγκάζει» να τα δεχθεί, να έχει κατά νου πως αυτά είναι δώρο της αγάπης των Χριστιανών και όχι υποχρέωσή τους.
5) Θα πρέπει ο Ιερέας να έχει κατά νου πως ο μισόκαλλος Διάβολος, θα του δημιουργεί κάποιες φορές δυσκολίες με το ποίμνιό του. Θα πρέπει να καλλιεργεί στον εαυτό του την αρετή της υπομονής και με πραότητα να χειρίζεται τους απειθείς. «Δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ' ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα» (Β΄ Τιμ. β΄ 24-26). Με την αγάπη και την πραότητα μπορεί να κερδίσει πολλά. Και όπως λέει και ο λαός «με το μέλι και όχι με το ξύδι πιάνεις μέλισσες».
6) Να έχει πάντοτε κατά νου τον λόγο του Κυρίου «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιωαν. ιε΄ 5). Όποιες και να είναι οι δυνάμεις του ανθρώπου, χωρίς την άνωθεν βοήθεια δεν μπορεί να επιτύχει τίποτε. Γι’ αυτό, παράλληλα με την κοινή λατρεία και προσευχή, να αποσύρεται στον ιδιαίτερο χώρο του, στο «ταμείον» του και να προσεύχεται τακτικά, εκζητώντας το έλεος του Θεού.
Και τέλος 7) να έχει κατά νου ότι τρεις είναι οι «σημαίες» της ακριτικής Μητροπολέως που καλείται να διακονήσει: α) Χριστός και η Αγία Του Εκκλησία, β) Ελλάδα και Β. Ήπειρος και γ) Ορθοδοξία και Αντιοικουμενισμός. Αναφορικά με το τελευταίο ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε πως ο Οικουμενισμός αποτελεί την χειρότερη αίρεση της εποχής μας, την οποία όλοι μας πρέπει να αποκηρύσσουμε. Η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, η Σωτηρία του Κόσμου και Κιβωτός της Αληθείας, είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας.
Τέλος, απευθυνόμενος προς τους γονείς του νέου Πρεσβυτέρου, τους συνεχάρη και κάλεσε και άλλους γονείς να προσεύχονται τα παιδιά τους να γίνουν Ιερείς και να διακονήσουν στο Άγιο Θυσιαστήριο.
